اول از همه بگویم که هیچ گرایش ــی و ندارم و صرفا می خواهم مشاهداتم را از این فضای مسموم بنویسم.
مدتی بود که توییتر را به عنوان فضای مناسب برای نوشتن ایده هایم می دانستم اینکه خودم را به همان شکل واقعی ابراز کنم یا صرفا فضایی باشد برای انتشار ایده های خنده دارم، اما بعد از مشاهده ی رفتار کاربران پشیمان شدم.
یک موجی از قبل ایجاد می شود و همه و همه برای اینکه توییت شان بازید کننده بیشتری پیدا کند شروع می کنند به نوشتن در مورد آن. بدون هیچ اراده و تصمیم شخصی، بدون اینکه بخواهند خود واقعی شان را ابراز کنند و صرفا با موج همراه می شوند، موجی که بیشتر روی آن ها سواری می گیرد تا بالعکس.
زمان طلاست، اما نه برای کاربران حرفه ای توییتر، تمام انگیزه، هدف و منابعشان را برای اینکه "فیواستار" شوند تلف می کنند. آن هم با روش های نخ نما و تکراری. روش هایی برای اینکه سایر کاربران غیرفعال را بازی دهند تا فقط عقده ی حقارت خودشان را تغذیه کنند.
و البته روش هایی مضحک برای اینکار:
** سوالات نامربوط می پرسند که حتی برای خودشان هم جذابیت ندارد.
** عکس ناخن، مو یا بدن خود را به نمایش می گذارند تا برای لحظه ای هم که شده مورد توجه قرار بگیرند.
** برای فیو استار شدن روی سرو کول هم می زنند.
برایم جالب بود بدانم که آیا در توییتر غیرفارسی زبان هم چنین اتفاقاتی رخ می دهد؟ که البته هنوز فرصت تحقیق پیدا نکرده ام اما هرچه هست مطمئنم که در هیچ کجای دنیا این حجم از افراط سابقه ندارد. انگار که ما ایرانی ها عادت داریم تا "ماده زرد" هر چیزی را در نیاورده ایم دست بردار نباشیم.
به راستی که فضایی مجازی و غیرواقعی چقدر ارزش دارد که خودمان را برای بیشتر دیده شدن بفروشیم؟ چقدر ارزش دارد که بخواهیم گروه مجازی تشکیل بدهیم و حماقت جمعی مان را به نمایش بگذاریم؟ و در نهایت اگر واقعا ارزشی واقعی دارد آن ارزش چیست؟ دوستی مجازی ؟ دوستی در زندگی واقعی؟ فکر نمی کنم.
درباره این سایت